Kanadyjski rząd federalny zdecydował o zawieszeniu przyjmowania nowych wniosków do pilotażowego programu Economic Mobility Pathways Pilot (EMPP), który pomagał wykwalifikowanym uchodźcom i migrantom znaleźć pracę w Kanadzie i uzyskać stały pobyt.
EMPP, uruchomiony w 2018 roku, łączył wykwalifikowanych uchodźców z kanadyjskimi pracodawcami mającymi trudności z obsadzeniem wakatów (np. w branżach takich jak opieka zdrowotna, inżynieria, budownictwo czy rolnictwo).
Program oferował ścieżkę do stałego pobytu (permanent residency) – z ofertą pracy lub bez niej. Do końca marca 2025 roku przyjęto dzięki niemu około 970 osób (w tym członków rodzin), a planowano łącznie 2000.
Departament Imigracji (IRCC) poinformował o pauzie w liście wysłanym do partnerów programu tuż przed Bożym Narodzeniem 2025 (ok. 23 grudnia). Główny powód to duże zaległości w przetwarzaniu wniosków i rosnące czasy oczekiwania – obecnie nawet do 17–54 miesięcy. Liczba aplikacji przekroczyła dostępne limity w planie imigracyjnym na lata 2026–2028. Pauza ma pozwolić na przetworzenie istniejących wniosków i zapobiec dalszemu wzrostowi zaległości.
Rząd podkreśla, że pracuje nad stworzeniem trwałego, zrównoważonego programu stałego, który zastąpi pilotażowy EMPP, ale nie podano jeszcze daty wznowienia ani szczegółów.
Organizacje pozarządowe (np. TalentLift) wyrażają rozczarowanie, bo program był skuteczny w wypełnianiu luk na rynku pracy.
Kanada obecnie deportuje osoby przebywające nielegalnie w kraju (w tym nieregularnych migrantów, osoby z odrzuconymi wnioskami azylowymi, oraz, które przekroczyły termin wiz czy inne osoby, które naruszyły prawo imigracyjne). Canada Border Services Agency (CBSA) aktywnie egzekwuje removal orders, a w 2025 roku nastąpił znaczny wzrost liczby takich działań – to rekordowy rok pod tym względem.
Całkowita liczba deportacji (wszystkie typy wydaleń): około 18 969–19 000 osób (najwyższy poziom od lat 50. XX wieku lub od początku prowadzenia szczegółowych statystyk). Do końca października: 18 785 removals.
Pełny rok: szacunkowo 18 969.
Podział na typy removal orders (dane do października):Deportation orders (najsurowsze, z dożywotnim zakazem powrotu bez specjalnego zezwolenia): 8 982 (rekordowo wysoka liczba).
Exclusion orders (tymczasowy zakaz powrotu, zwykle 1–5 lat): 5 821.
Departure orders (wyjazd w ciągu 30 dni, inaczej zmienia się w deportation): 3 982.
Większość removals dotyczy non-compliance (naruszenia prawa imigracyjnego, np. odrzuceni asylum seekers – ok. 15 605 przypadków).
Tylko niewielka część (ok. 7%) to za poważne przestępstwa.
Działania te wpisują się w szerszą politykę rządu Kanady z 2025 roku: obniżenie poziomów imigracji, walka z backlogami, presja na mieszkalnictwo i rynek pracy. CBSA otrzymała dodatkowe fundusze, by zwiększyć liczbę deportacji (cel: do 20 000 rocznie w latach fiskalnych 2025–2027). Najwięcej przypadków dotyczy Quebecu i Ontario, a wśród narodowości często pojawiają się obywatele Indii, Meksyku czy innych krajów z wysokim odsetkiem odrzuconych wniosków.
Te liczby odnoszą się do rzeczywistych, potwierdzonych deportacji/wyjazdów z Kanady a nie tylko do wydanych postanowień.
Canada Border Services Agency (CBSA) definiuje “removals” jako przypadki, w których agencja weryfikuje i potwierdza, że dana osoba opuściła terytorium Kanady – np. poprzez odnotowanie przekroczenia granicy, dobrowolny wyjazd po otrzymaniu nakazu lub eskortowaną deportację.
Removal orders: To wydane postanowienia (np. departure orders, exclusion orders, deportation orders). Ich liczba jest wyższa, bo nie wszystkie kończą się natychmiastowym wyjazdem – niektóre osoby się odwołują, ukrywają lub proces trwa dłużej. Na przykład, na koniec października 2025 roku było około 30 000 removals “in progress” (w toku) i ponad 10 000 aktywnych warrants (nakazów) starszych niż rok.
Removals: To wykonane działania, czyli potwierdzone opuszczenie kraju. Dane CBSA raportują je imiennie – w 2025 roku to rekordowy poziom, z naciskiem na egzekwowanie.
