W piątek 15 lipca 2022, odszedł do wieczności po długiej chorobie ppłk Wojska Polskiego, Captain Canadian Forces, dr inż. Andrzej Garlicki, niezwykle zasłużony działacz Polonii ottawskiej, kanadyjskiej i światowej, inżynier mechanik i pracownik badawczy w laboratoriach federalnych w Kanadzie, zesłaniec, Kresowiak, żołnierz i oficer II Korpusu, oficer polski i kanadyjski, długoletni członek Oddziału Ottawskiego Polskiego Instytutu Naukowego w Kanadzie (od 1982), Kawaler Orderu Kanady, Kawaler Orderu Odrodzenia Polski i Krzyża Walecznych oraz wielu innych odznaczeń. Niestrudzony działacz społeczny w Kongresie Polonii Kanadyjskiej (KPK), Stowarzyszeniu Polskich Kombatantów w Kanadzie (SPK), Związku Harcerstwa Polskiego w Kanadzie (ZHPwK) i w innych organizacjach polonijnych i kanadyjskich.
Ppłk Andrzej Garlicki urodził się 16 lipca 1923 w Szulhanówce, w pow. Czortkowskim na Podolu jako syn inż. dypl. rolnictwa Tadeusza Garlickiego i Stefanii z Grzymała-Dobieckich. Rodzina Garlickich pochodziła z Małopolski i pieczętowała się herbem Strzemię. Garliccy mieszkali w ciągu ostatnich lat przed wojną, we Lwowie, gdzie Andrzej zdał tzw. małą maturę. Po wkroczeniu Sowietów Jego Ojciec został uwięziony przez NKWD i zmarł w obozie pracy przymusowej w głębi Rosji. Starszy i jedyny brat Jan został aresztowany przy przekraczaniu granicy i również został zesłany w głąb Rosji. Andrzej wstąpił do Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) podczas okupacji sowieckiej Lwowa. 13 kwietnia 1940 Andrzej razem ze swoją matką został wywieziony do Kazachstanu (1940-1942). Po podpisaniu układu Sikorski-Majski, i po uwolnieniu, zgłosił się do tworzącej się Armii Polskiej gen. Władysława Andersa. przeszedł z nią szlak przez Persję na Bliski Wschód. Po przepłynięciu Morza Kaspijskiego w porcie w Pahlevi, odnalazł swego brata Jana. Dużą Maturę zdał w Liceum Polskim w Palestynie (1944). Następnie ukończył Szkołę Podchorążych Artylerii i został żołnierzem i później oficerem 3. Karpackiego Pułku Artylerii Lekkiej, 2. Korpusu Polskiego pod dow. gen. dyw. Władysława Andersa, wchodzącego w skład 8. Armii Brytyjskiej (8. British Army). Przeszedł z 2 Korpusem kampanię włoską od Monte Cassino, przez Ankonę i Bolonię (1942-1945). W Wojsku Polskim dosłużył się stopnia porucznika artylerii. Po zdemobilizowaniu rozpoczął studia wyższe w Reale Politechnico di Torino, a następnie przybył do Wielkiej Brytanii, gdzie był w Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia (Polish Resettlement Corps) przy Armii Brytyjskiej (1945-1947). Wstąpił na studia wyższe na Polskim Uniwersytecie na Obczyźnie, Wydział Mechaniczny i ukończył je w 1951 z dyplomem inżyniera mechanika – Diplom Polish University College – D.U.P.C. (Eng). W tym samym roku zdał egzamin dyplomowy przed Radą Akademickich Szkół Technicznych (RAST) w Londynie i uzyskał – Dyplom Inżyniera Mechanika (Dipl.-Ing.) – ekwiwalentny do ukończenia studiów dyplomowych w dziedzinie inżynierii na polskich politechnikach przed wojną.
W Londynie por. Andrzej Garlicki spotkał swoją przyszłą żonę, dyplomowaną pielęgniarkę, Krystynę Świrską, która ukończyła wyższe studia po wojnie w 1949 w American University of Beirut w Libanie. Krystyna przybyła do Anglii by połączyć się ze swoją rodziną. W Anglii i w Walii przeszła pełne staże jako dyplomowana pielęgniarka (S.R.N. – State Registered Nurse with 3 years training). 22 września 1951 por. Andrzej Garlicki i Krystyna Świrska, S.R.N. pobrali się, a w rok później wyemigrowali do Kanady. Pan Andrzej zdobył cenne doświadczenie inżynierskie pracując w przemyśle w prowincji Ontario (w Galt obecnie Cambridge w latach 1952-55 i 1956-1963, oraz w innych miastach). Przed przyjazdem do Ottawy pracował w London, Ontario. W Ottawie podjął pracę jako Research Officer in Forestry, w Forests Products Laboratory w Department of Forestry and Rural Development (później przemianowany na Department of Environment) (1964-1979). Następnie przeszedł do pracy jako Research Officer w Railway Laboratory (Vehicle Dynamics Laboratory), w National Research Council of Canada (1979-1988). Od 1988 po przejściu na emeryturę był tzw. Guest Research Officer w Centre for Surface Transportation Technology, National Research Council of Canada. W Ottawie też osiadła z nimi matka Andrzeja, Stefania Garlicka, dopomagając w wychowaniu córek Andrzeja i Krystyny, Heleny i Barbary. W 1971 zmarła Jego pierwsza żona Krystyna, a w 1981 ukochana Mama, Stefania Garlicka. W 1976 połączył się węzłem małżeńskim z Wandą z Olszewskich, I-voto Zatłokal, farmaceutką.
Dr inż. Andrzej Garlicki chociaż był bardzo czynny zawodowo i społecznie, postanowił wstąpić na ochotnika do Armii Kanadyjskiej jeszcze w 1961 i po ukończeniu szkolenia został oficerem rezerwy saperów w Royal Corps of Canadian Engineers, Canadian Armed Forces (1961-1973). W latach 1968-1973 był Deputy Commanding Officer, 3rd Field Engineer Squadron (M) w Ottawie. Uzyskał stopień kapitania – Captain, Royal Corps of Canadian Engineers, Canadian Armed Forces. Od roku 1980 był niezwykle aktywny społecznie w działaniach szczególnie jako przedstawiciel Rządu RP na Uchodźstwie w Kanadzie (1989-1991), redaktor pisma SPK w Ottawie, a także był członkiem Rady Narodowej RP w Londynie. W latach 1980-1990 pełnił funkcję Wiceprezesa KPK na szczeblu krajowym w Kanadzie. Przez wiele lat od 1979 był Wiceprezesem Koła Nr 8 SPK w Ottawie. W latach 1996-1998 był Prezesem Zarządu Głównego Kongresu Polonii Kanadyjskiej. Był Członkiem Honorowym SPK w Kanadzie. W latach 1995-96 był Prezesem Okręgu Ottawskiego KPK, a także wieloletnim członkiem Zarządu Koła Nr 8 SPK w Ottawie i członkiem Stowarzyszenia Polskich Inżynierów w Kanadzie. Od początku lat 90-tych był członkiem Zarządu Oddziału Ottawskiego Polskiego Instytutu Naukowego w Kanadzie, a od 2004-2005 pełnił funkcję Starszego Doradcy w Zarządzie aż do czasu utworzenia Instytutu Naukowego im. Oskara Haleckiego w Kanadzie w 2014 (do czasu, gdy Jego zdrowie uległo pogorszeniu). Był też członkiem założycielem Ruebenbauer Foundation w 2007 i członkiem jej Board of Directors.
Dr inż. Andrzej Garlicki był niestrudzonym zwolennikiem przystąpienia Polski do Paktu Atlantyckiego. Kanada jako pierwszy kraj Sojuszu 2 II 1998 ratyfikowała tzw. Protokoły Akcesyjne i przekazała dokumenty ratyfikacji Departamentowi Stanu USA. Była to niewątpliwa również Jego zasługa. To przyspieszyło w znaczący sposób ratyfikację przez inne państwa Sojuszu.
Należał do wielu organizacji kanadyjskich, m.in. do Professional Engineers of Ontario (PEO), Canadian Society of Mechanical Engineering, Military Engineers’ Association of Canada (pełnił w niej w latach 1980-81 funkcję President, National Capital Branch), Heraldry Society of Canada (był członkiem Board of Directors w latach 80-tych). Był wiernym rojalistą.
Opublikował ponad 60 artykułów i raportów w dziedzinie inżynierii mechanicznej, technologii i obróbki drewna, a także zagadnień mechanicznych i wytrzymałościowych w dziedzinie pojazdów szynowych i kolejnictwa. Był cenionym pracownikiem badawczym laboratoriów rządu federalnego w tym National Research Council of Canada w Ottawie.
Andrzej Garlicki otrzymał wiele nagród i odznaczeń. Oto ich lista:
Odznaczenia wojenne polskie:
Krzyż Walecznych
Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami
Medal Wojska Polskiego (3x),
Krzyż Pamiątkowy za Kampanię 1939
Krzyż Armii Krajowej
Krzyż Monte Cassino
Odznaczenia wojenne brytyjskie:
Italy Star
Defence Medal
Powojenne odznaczenia kanadyjskie i kombatanckie:
Member of the Order of Canada
Canadian Forces Decoration
Medal for outstanding contributions to engineering – Application to Mechanics
Medal for 125th Anniversary of Canada
Złota Odznaka Honorowa Kongresu Polonii Kanadyjskiej (KPK)
Złoty Krzyż Stowarzyszenia Kombatantów Polskich w Kanadzie (SPK)
Krzyż Federacji Światowej (SPK)
Powojenne odznaczenia polskie (Rząd RP na Uchodźstwie i Rzeczpospolita Polska po 1989):
Krzyż Komandorski III Klasy Orderu Odrodzenia Polski (Polonia Restituta) (RP)
Krzyż Oficerski II Klasy Orderu Odrodzenia Polski (Polonia Restituta) (Londyn)
Krzyż Kawalerski I Klasy Orderu Odrodzenia Polski (Polonia Restituta) (Londyn)
Złoty Krzyż Zasługi (Londyn)
Ważnym elementem Jego życia była służba dla innych i czynił to na forum wielu organizacji, ale również w swojej jedynej w Ottawie, polskiej parafii, św. Jacka Odrowąża. Był niestrudzonym lektorem, a także przemawiał w niej żegnając wielu wybitnych przedstawicieli Polonii ottawskiej, szczególnie żołnierskiej. Nie było uroczystości czy obchodów świąt narodowych, w których by nie uczestniczył ze swoją żoną Wandą (w Ottawie i poza nią, w tym na cmentarzu wojskowym na Monte Cassion).
Był wspaniałym i bardzo przyjaznym dla wszystkich człowiekiem. Był i żył wśród nas dzieląc się swoim sercem, duchem i umysłem. Odchodził długo z powodu swojej choroby, ale dożył Wolnej Polski, o którą walczył, za którą się modlił przez całe swe pracowite życie.
Śpij spokojnie Drogi nam Andrzeju. Niech Ci ziemia kanadyjska lekką będzie.
Non omnis moriar!
Cześć Jego Pamięci!
Najbliższej Rodzinie i Córkom ś.p. Andrzeja Garlickiego i wszystkim Jego przyjaciołom, składamy najgłębsze wyrazy współczucia i wielkiego żalu.
Dr inż. Aleksander Maciej Jabłoński, P.Eng.
Prezes wraz z Zarządem
Oskar Halecki Institute in Canada
Prezes b. Oddziału Ottawskiego
Polskiego Instytutu Naukowego w Kanadzie.
