Stefan Żeromski urodził się 14 października 1864 r. w Strawczynie koło Kielc, na ziemi zawsze wiernej Najjaśniejszej Rzeczypospolitej, miejsce walk i grobów powstania styczniowego, (gdy będziesz w Kielcach, odwiedź Karczówkę). Ojciec Wincenty stracił majątek w wyniku rosyjskich represji. Dzierżawił folwarki, sytuacja ekonomiczna i polityczna w tym czasie była wyjątkowo ciężka. Stefan wychował się w Ciekotach, w Górach Świętokrzyskich. W wieku 15 lat, stracił ukochaną matkę, Ona rozbudzała w Stefanie wartości nieprzemijające, jak miłość do Pana Boga i Ojczyzny, ukochany ojciec zmarł 4 lata później.
Po gimnazjum w Kielcach, uwiecznionym w „Syzyfowych pracach”, studiował weterynarię w Warszawie i poznawał życie biedoty, pokazane później w „Ludziach bezdomnych „. To książka, tłumaczona na 16 języków, zdobyła w Europie miano „biblii socjalizmu”, proszę nie mylić z bolszewizmem, dwa odmienne światy.
Lata biedy ukształtowały w nim wrażliwość na ludzką krzywdę. Dzięki sukcesom literackim wyjechał do Szwajcarii do Rapperswil, pracował w Muzeum Narodowym Polskim. Wydał powieść „Popioły”, dzięki której mógł się oddać literaturze, bo był wielki sukces wydawniczy.
Inicjator Uniwersytetu Ludowego, organizował kursy dla uczniów szkoły rzemieślniczej, w jego domu prowadzono tajną szkołę polską. Zgłosił się do Legionów Polskich, ale był za stary na żołnierza. Służył Polsce w akcji plebiscytowej na Powiślu. Stał na czele tzw. Rzeczpospolitej Zakopiańskiej (X-XI 1918). Zabierał głos w sprawach Wybrzeża i Gdyni, w której jakiś czas mieszkał.
Moralną ocenę bolszewickich kolaborantów czekisty Feliksa Dzierżyńskiego, Marchlewskiego i Kona zawarł w opowiadaniu „Na probostwie w Wyszkowie”. W czasach PRL powieść ta była bezwzględnie zakazana przez komunistyczną cenzurę w Polsce. O zbrodniczej istocie bolszewizmu, ich przewrotności i obłudzie pisał w znakomitym szkicu Snobizm i postęp. W swej karierze jako pisarz, dramaturg i publicysta posługiwał się pseudonimami Maurycy Zuch, Józef Kateria i Stefan Iksmoreż. Kilka pozycji z twórczości S. Żeromskiego można obejrzeć w formie filmowej jak; Doktor Judym, Przedwiośnie, Syzyfowe prace, Dzieje grzechu, Popioły, Wierna rzeka i Rok 1863.
Polski PEN Club od 95 lat skupia intelektualistów wiernych humanistycznym ideałom założycieli P.E.N- a byli wśród nich Stefan Żeromski i Joseph Conrad. W 1925 r. Stefan Żeromski został pierwszym prezes polskiego PEN Clubu.
Ostatnie lata zatruły mu posądzenia o sympatie bolszewickie w „Przedwiośniu”. Zarzuty absurdalne, był zdeklarowanym krytykiem bolszewizmu.
Kandydaturę Żeromskiego do Nagrody Nobla utrąciło lobby niemieckie, z powodu rzekomo „nacjonalistycznej” powieści „Wiatr od morza”. Zarzuty były niedorzeczne, ponieważ Niemcy od zawsze byli specjalistami od ksenofobii.
Mówiono o nim sumienie polskiej literatury. Pisał, że trzeba rozdrapywać rany, by nie zabliźniły się błoną podłości. Nie wszystkim się to podobało. Dziś wyrzucają go z lektur szkolnych, bo „nudny”!
Pisarz zmarł 20 listopada 1925 r. na Zamku Królewskim w Warszawie, w mieszkaniu ofiarowanym mu przez prezydenta RP Stanisława Wojciechowskiego. Na wieść o śmierci Żeromskiego, Władysław Reymont napisał: „Dzisiaj umarł Żeromski, cios to dla mnie okrutny z wielu powodów.
Stowarzyszenie Józefa Piłsudskiego
„Orzeł Strzelecki” w Kanadzie
Komendant Grzegorz Waśniewski
