Marek Malicki to postać znana od lat w naszym środowisku; adwokat, działacz polonijny, harcerz. Niedawno Mecenas Malicki został uhonorowany w uznaniu zasług za trzydzieści lat sędziowania w Central West Region of Ontario. Mniej osób wie, że Marek Malicki pochodzi z rodu wielkopolskiej inteligencji, niezwykle zasłużonej dla obrony polskości i Polski na tamtych ziemiach; pochodzi z inteligencji, którą za wszelką cenę chcieli wyeliminować okupanci Polski.
Żartem można zaryzykować twierdzenie. że nie ma lepszych Polaków niż ci z Wielkopolski. Jest coś w tym, że właśnie tam, na zachodnich obszarach Polski pod zaborem pruskim w bezpośrednim zetknięciu z żywiołem niemieckim ukształtowały się najlepsze cechy polskiego charakteru; umiejętność organizacji, pracowitość, dążenie do jak najlepszego wykształcenia, a przy tym połączone z polską fantazją; po prostu, Polacy najlepszej próby stanowiący przykład dla innych i odnoszący sukcesy w świecie, nie wahający się oddawać życia w służbie Ojczyzny.
Jedną z takich rodzin była właśnie rodzina Malickich zakorzeniona od pokoleń na zachodnich terenach Rzeczpospolitej, której synów burzliwa historia Polski rozrzuciła po zakątkach świata; między innymi tutaj do Toronto i Mississaugi. I tutaj także pracowali dla dobra Polski, polskich organizacji, służąc Polakom…
A jaka to tradycja?
Dr Klemens Malicki urodzony 2 lipca 1882 r. w Świniarcu, powiat nowe Miasto Lubawskie. Syn Jana, nauczyciela, i Pauliny ze Szczepańskich. Uczył się w szkole elementarnej, a następnie w gimnazjum w Chojnicach (1898-1903) i tam należał do tajnej organizacji filomackiej – czytamy na stronach Brodnickiego Słownika Biograficznego.
Studiował filozofię oraz filologię klasyczną we Wrocławiu (1903), Berlinie (1904) i w Gryfii (1904-1907), gdzie w 1908 roku uzyskał doktorat z filozofii. Opanował biegle sześć języków: niemiecki, grecki, łaciński, hebrajski, francuski i angielski.
Pracę pedagogiczną rozpoczął w Gimnazjum Staromiejskim w Królewcu (1908-1909), następnie był nauczycielem w Lyceé H. Poincaré w Nancy we Francji (1909-1910), w Gimnazjum Wilhelma w Królewcu (1910-1911), w gimnazjum w Braniewie (1911-1912), w szkole realnej w Lidzbarku Warmińskim (1917-1919).
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości przez klika miesięcy uczył w gimnazjum w Inowrocławiu (rok szkolny 1919/1920). Opublikował kilka rozpraw i artykułów z zakresu filozofii i filologii klasycznej.
Po zakończeniu pierwszej wojny światowej brał czynny udział w organizowaniu szkolnictwa polskiego na Pomorzu. Od 1 maja 1920 do wybuchu drugiej wojny światowej pełnił obowiązki dyrektora Zreformowanego Gimnazjum Neoklasycznego w Brodnicy. Brał również udział w pracach społeczno-oświatowych. Był m.in. współzałożycielem i prezesem Koła Przyjaciół Harcerzy, pomógł w zorganizowaniu drużyny gimnazjalnej im. Tadeusza Kościuszki (od 1 stycznia 1933 – 10 Pomorska Drużyna Harcerzy im. Tadeusza Kościuszki), był opiekunem gimnazjalnego Towarzystwa Filomatów, przewodniczącym Towarzystwa Miłośników Młodzieży Akademickiej powiatu brodnickiego (1935-1939) i długoletnim członkiem RM. Za pracę społeczną udekorowany został wysokim odznaczeniem państwowym – Złotym Krzyżem Zasługi (gazeta „Drwęca”, nr 126 z dn. 26 X 1933 r.).
Klemens Malicki został aresztowany 10 kwietnia 1940, a następnie wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen-Oranienburg i tam zamordowany 31 lipca 1940.
Jego imię otrzymała utworzona 14 kwietnia 1945 r. drużyna gimnazjalna. Nazwisko Klemensa Malickiego figuruje na znajdującej się przed gmachem I Liceum Ogólnokształcącego przy ul. Lidzbarskiej 14 tablicy oraz na murze cmentarnym koło kościoła oo. franciszkanów. W dniu 29 czerwca 1991 roku na głównym budynku Zespołu Szkół Zawodowych przy ul. Mazurskiej 28 (siedzibie byłego gimnazjum) odsłonięto tablicę pamiątkową z napisem: „W tym gmachu w latach 1920-1939 pracował dr Klemens Malicki, pierwszy polski dyrektor gimnazjum w Brodnicy”. Uchwałą brodnickiej Rady Miejskiej nr XXXIII/289/93 z dnia 26 kwietnia 1993 r. nowo powstałej ulicy na Osiedlu Morskie oko nadano imię dra Klemensa Malickiego. – Tyle archiwa…
Syn Klemensa Stefan Alfons Malicki – był jeszcze przed wojną sędzią grodzkim w Poznaniu – wychowany już w wolnej Polsce był człowiekiem o szerokich zainteresowaniach i wielkiej fantazji, komandosem, spadochroniarzem, a pod koniec życia artystą malarzem. Zdążył wykonać ok. 300 obrazów i szkiców. Malowaniem przywoływał wypadki i ludzi w retrospekcyjnej powodzi pamięci. Malował na wszystkim, na czym zdołał położyć rękę – pudełkach po mydle i jedzeniu dla kotów, starych kartkach Bożonarodzeniowych, kartonach.
Stefan Alfons Malicki podczas wojny pracował w polskim Ministerstwie Spraw Zagranicznych w Wielkiej Brytanii. W 1951 roku wyemigrował do Kanady, gdzie pomimo swojego wykształcenia i doświadczenia prawniczego ponownie musiał iść do szkoły, aby uzyskać uprawnienia. Ukończył więc Osgoode School of Law i powrócił do zawodu. Założył znaną do dzisiaj kancelarię prawną, do której w latach 70. dołączył jego syn Marek, a następnie, gdy przedstawiciel kolejnego pokolenia Malickich został powołany do Palestry – Gibrian Malicki-Sanchez .
Stefan Malicki – co oczywiste – działał też społecznie bo tę działalność miał we krwi; służbę społeczności, służbę Polsce.
To są po prostu przedstawiciele starej polskiej elity; tej którą zaborcy i okupanci Polski usiłowali wymordować; usiłowali wyeliminować tych ludzi, bo oni są dla narodu najważniejsi. Stefan Malicki był przewodniczącym zarządu okręgu Związku Harcerstwa Polskiego poza granicami Kraju, a także działał w Polish Canadian Millennium Fund.
Jego syn Marek Stefan Malicki praktykuje prawo od 1973. roku, umacniając reputację firmy i kontynuując tradycje rodziny.
Od 1989 roku Marek Malicki jest sędzią w Sądzie Małych Roszczeń Central West Region of Ontario; jest od lat przewodniczącym Rady Polish Canadian Millennium Fund, służył również jako prezes Kongresu Polonii Kanadyjskiej, a także przewodniczący Rady Polonii Świata – w czasach jeszcze komunistycznych w Polsce, kiedy Rada Polonii Świata była głosem wolnych Polaków.
Pełni także wiele różnych funkcji społecznych czy to w Copernicus Lodge czy w Polskim Towarzystwie Muzycznym.
Z kolei jego syn Gabriel Malicki Sanchez kontynuuje tradycję rodu. W firmie pracuje od 2002 r. W 2014 uzyskał uprawnienia i został powołany do Palestry.
To już 3. pokolenie prawników które podąża profesjonalnymi śladami ojca Marka Malickiego i dziadka Stefana Malickiego, jednocześnie angażując się społecznie.
Działanie elit polega między innymi na inspiracji, na dawaniu przykładu. Przykład rodu Malickich to przykład tego czym Polacy i Polska była, jakich ludzi wydała i jakich ludzi dzisiaj potrzebuje dla odrodzenia.
Wielkie Gratulacje!
Andrzej Kumor
[…] Maliccy – polska elita […]