W kontekście podania się do dymisji dr Tomasza Greniucha, warto przypomnieć, że życiorysy izraelskich badaczy również nie są wolne od kontrowersji. Dr Greniuch przeprosił za udział w narodowej organizacji.
Tymczasem dyrektorem muzeum Yad Vashem w Izraelu był przez wiele lat komunistyczny agent nieżyjący już Shmuel Krakowski czy też Samuel Krakowski lub Stefan Krakowski izraelski historyk specjalizujący się w zagadnieniach Holokaustu w Polsce . Po ocaleniu z Holokaustu Krakowski pracował w wywiadzie i służbach bezpieczeństwa PRL .
Krakowski urodził się w Warszawie w rodzinie polskich Żydów ale dorastał w Łodzi . W młodym wieku wstąpił do syjonistycznej organizacji młodzieżowej Hashomer Hatzair . W czasie II wojny światowej był więziony wraz z innymi miejscowymi Żydami w łódzkim getcie , gdzie brał udział w konspiracji. Po likwidacji łódzkiego getta przeżył obozy koncentracyjne w Oświęcimiu , Buchenwaldzie i Theresienstadt .
Krakowski wrócił do Polski, gdzie w 1945 roku wstąpił do struktur nowego polskiego rządu komunistycznego , biorąc udział w kursach wstępnych dla członków Polskiej Partii Robotniczej . Wstąpił do Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego , a w 1946 r. został agentem komunistycznego rządu w małej syjonistycznej polskiej żydowskiej partii politycznej Ichud w 1949 r. Krakowski był pracownikiem wydziału VII (wywiad) Ministerstwa BP. Od 1949 do 1951 r. był związany z Delegaturą PRL przy ONZ , pracując w Agencji Wywiadu Wojskowego Polskiego Armii Ludowej.Oddział II Sztabu Generalnego Polski (1949-1951)
Od 1951 do 1956 roku pracował w agencji wywiadu, w sztabie Ludowego Wojska Polskiego, w sekcjach odpowiedzialnych za operacje wywiadowcze w obu Amerykach, Azji i na Bliskim Wschodzie. Ostatecznie awansował do stopnia majora.
W 1966 roku Krakowski wystąpił o urlop czynny i otrzymał go. Później pracował w Muzeum Historii Polskiego Ruchu Rewolucyjnego w Warszawie, a następnie w Żydowskim Instytucie Historycznym w Warszawie.
Po kryzysie politycznym w Polsce w 1968 roku i związanej z nim antysemickiej kampanii władz Polski Ludowej Krakowski przeniósł się do Izraela.
W Izraelu Krakowski pracował w Archiwum Yad Vashem od 1968 r. do przejścia na emeryturę w 1993 r. [ Doktorat uzyskał na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie .
W okresie urzędowania Krakowskiego jako dyrektora archiwów Yad Vashem ich ilość wzrosła trzykrotnie, a relacje z biurem śledczym zbrodni hitlerowskich w Ludwigsburgu w Niemczech uległy wzmocnieniu. Był zaangażowany w ulepszanie treści związanych z doniesieniami o zbrodniarzach hitlerowskich, w tym aktami radzieckiej komisji badania zbrodni nazistowskich oraz archiwami Żydowskiego Komitetu Antyfaszystowskiego działającego w czasie wojny w Związku Radzieckim. Krakowski zainicjował połączenie z archiwami sowieckimi, a gdy stały się one dostępne, zainicjował również ich kopiowanie i integrację z archiwami Yad Vashem.
Po przejściu na emeryturę jako dyrektor archiwum Krakowski przez około pięć lat był doradcą archiwum. Później był badaczem i doradcą w International Institute for Holocaust Research w Yad Vashem. Był także członkiem Komisji ds. Wyznaczania Sprawiedliwych wśród Narodów Świata w Yad Vashem.
Tyle na podstawie tłumaczenia angielskiej wersji Wikipedii, wersja polska w ogóle nie dostarcza tych informacji, a stwierdza jedynie:
W okresie II wojny światowej był członkiem podziemnej organizacji młodzieżowej w getcie łódzkim.[potrzebny przypis] Przeżył obóz zagłady w Auschwitz.[1] Następnie do 1966 oficer pionu politycznego Ludowego Wojska Polskiego (w stopniu majora).[potrzebny przypis] Później pracownik Muzeum Historii Polskiego Ruchu Rewolucyjnego i kierownik archiwum w Żydowskim Instytucie Historycznym.[potrzebny przypis] W następstwie wydarzeń marcowych zwolnił się z pracy i wyjechał do Izraela.[1] Tam ukończył studia na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. Był dyrektorem Instytutu Yad Vashem w Jerozolimie aż do przejścia na emeryturę.[2]
