Boski dar, jaki otrzymali artyści, jest wyjątkowym zjawiskiem, które w pełni oddaje głęboką relację między twórczością a doskonałością. To nie tylko zdolność do wyrażania piękna poprzez różnorodne formy sztuki, ale również niezwykła zdolność do wnikania w sferę metafizyczną, doświadczania wykraczania poza granice ludzkiego poznania i nawiązywania kontaktu z tym, co boskie.
Artysta, będąc obdarzonym tym boskim darem, posiada zdolność do odczuwania i przekazywania piękna, które wykracza poza zwykłą rzeczywistość. To nie tylko umiejętność rysowania, malowania czy komponowania, ale także głęboka percepcja istnienia, która pozwala artystom odkrywać tajemnice świata i oddziaływać na emocje i wyobraźnię innych ludzi. Ten niezwykły talent objawia się także w zdolności tworzenia dzieł, które przekraczają granice materialnego świata.
Sztuka staje się środkiem, dzięki któremu artysta może wyrazić swoje głębokie uczucia, refleksje nad egzystencją, a nawet dążyć do poznania tajemnic ducha ludzkiego.
Jednocześnie, boski dar dla artystów niesie ze sobą również odpowiedzialność. Sztuka staje się narzędziem, które może inspirować, prowokować myślenie i budować mosty między ludźmi. Artysta, będąc obdarzonym tym darem, ma możliwość kształtowania świadomości społeczeństwa i przyczyniania się do budowy lepszego, bardziej zrozumiałego świata. Boski dar to zatem nie tylko talent czy umiejętność tworzenia estetycznie pięknych dzieł, ale również misja, która zobowiązuje do poszukiwania prawdy, piękna i dobra. To także zdolność do głębokiego zrozumienia ludzkiej kondycji i oddziaływania na ludzkie serca i umysły. W świecie pełnym zawirowań, artysta jako posiadacz boskiego daru jest jak strażnik ducha ludzkiego, przewodnik, który prowadzi nas przez zakamarki naszej egzystencji, ukazując nam piękno, które czasem umyka naszej codzienności. To nie tylko talenty indywidualne, ale również dar, który łączy artystów z czymś większym, czymś, czego nie da się poznać za pomocą ludzkich zmysłów, co nadaje sens ich twórczości i czyni ją niezwykle wartościową dla całej ludzkości.
Osiąganie doskonałości w sztuce przez artystów to złożony proces, który wymaga nie tylko talentu, ale również pasji, zaangażowania i nieustannego dążenia do doskonalenia. Doskonałość w sztuce nie jest jednorazowym celem, lecz ciągłym wysiłkiem artystycznego rozwoju.
Przede wszystkim, artysta pragnący osiągnąć doskonałość musi być głęboko związany ze swoją pracą. Pasja stanowi kluczowy element, który napędza twórczość i pozwala na pokonywanie trudności. To nie tylko kwestia zdolności technicznych, ale także zaangażowania emocjonalnego, które przekłada się na autentyczność i głębię dzieła sztuki.
Doskonałość w sztuce wiąże się również z nieustannym doskonaleniem umiejętności. Artysta musi być otwarty na eksperymentowanie z różnymi technikami, materiałami czy stylem. To poszukiwanie nowych dróg i inspiracji pozwala na rozwijanie unikalnego stylu artystycznego.
Jednak doskonałość nie polega tylko na udoskonaleniu jednej specyficznej umiejętności, lecz na harmonijnym rozwijaniu całego warsztatu. W procesie doskonalenia swojej sztuki kluczową rolę odgrywa zdolność do samokrytyki i otwarcie na konstruktywną krytykę. Artysta, pragnąc się doskonalić, musi być w stanie krytycznie analizować swoje prace, zauważać obszary do poprawy oraz akceptować opinie innych. Współpraca z innymi artystami, umiejętność słuchania i wyciągania wniosków z doświadczeń innych stanowią istotny element rozwoju artystycznego.
Podążanie za doskonałością w sztuce wymaga także wytrwałości i determinacji. Proces ten jest pełen wyzwań, trudności i chwil frustracji. Artysta musi być gotów na ciężką pracę, poświęcenie czasu oraz zdolny przekroczyć własne ograniczenia.
Wyjątkowe dzieła sztuki często powstają z połączenia pasji, oddania i poświęcenia artysty. Proces twórczy formuje się w umyśle artysty, a kluczowym elementem osiągnięcia mądrości artystycznej i dojrzałości twórczej jest wytrwałość. Wartościowe jest nie tylko samo upływanie czasu, lecz sposób, w jaki artysta wykorzystuje każdą chwilę, definiując w ten sposób swoją twórczość, nie zaś ilość samego czasu. Najbardziej wartościowe dzieła artystyczne powstają dzięki poświęceniu czasu i wysiłku.
Wytrwałość staje się mostem, który łączy marzenie o doskonałości z osiągnięciem sukcesu artystycznego. Istotą jest, aby każda chwila spędzona w pracowni była dedykowana konkretnemu celowi artystycznemu.
Wytrwałość nie ogranicza się jedynie do trwania w działaniu artystycznym, ale obejmuje również skoncentrowane działanie w każdym momencie procesu twórczego. Każda próba, trudność czy zwycięstwo nad własnymi ograniczeniami stanowi istotny element budowy siły artystycznej.
Wytrwałość w obliczu trudności jest kluczowym czynnikiem dla osobistego i artystycznego rozwoju. Ważne jest, aby nie marnować czasu na negatywne myśli, złość czy niezdrową konkurencję w świecie sztuki. Czas spędzony na porównywaniu się z innymi artystami jest czasem straconym dla twórczej duszy.
Wytrwałość artystyczna to umiejętność czerpania pełni z każdej chwili twórczej inspiracji. To nie tylko upływające godziny, lecz także proces formowania charakteru artystycznego, zdobywania doświadczenia i rozwijania się jako twórcza jednostka.
Wytrwałość nadaje sens czasowi w świecie artystycznym, czyniąc go również wartościowym narzędziem kształtującym indywidualny rozwój artysty. Wreszcie, doskonałość w sztuce nie jest statycznym celem, ale procesem ciągłego rozwoju. Artysta powinien być gotów na ciągłe doskonalenie, poszerzanie swoich horyzontów oraz odkrywanie nowych obszarów sztuki. To właśnie ta dynamiczna postawa sprawia, że sztuka staje się niekończącym źródłem inspiracji, fascynacji i doskonałości.
“Estetyka możliwości, eseje filozoficzne”- prof. dr hab. Maria Gołaszewska
“Poczucie piękna, Zarys teorii estetyczne”- George Santayana
“Czy piękno może ocalić? (Rozważania na kanwie teologii piękna) – ks. prof. dr hab. Witold Kawecki Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego
“O czasie” – Seneka
“Psychologia twórczości plastycznej” – dr. Stanisław Leon Popek
“Ars Sacra”- Małgorzata Wrochna
Zenon Burdy
