Rok 2021 to kontynuacja globalnej dyktatury wprowadzonej w marcu 2020 przez ogłoszenie ‘pandemii’ i początek szczepień, które nie przeszły okresu badań. W mediach propagowane jest że pomimo nowości szczepionek, badania technologii mRNA trwają np. od 2009, tym samym uwiarygodniając jej bezpieczeństwo. W wersji Pfizera, po zaszczepieniu ponad 1,3 miliona osób w Wielkiej Brytanii, składniki szczepionki są przedstawiane, jako mRNA na bazie wirusa. Sekwencję można modyfikować na różne sposoby, aby uzyskać lepszą wydajność, np. poprzez zamianę liter. Pfizer dokładnie nie powiedział, jakiej sekwencji używa lub jakich zmodyfikowanych nukleozydów.
W rzeczywistości badania mRNA ciągną się od bardzo dawna. W 1989 Salk Institute ( Uniwersytet California) publikował ważne prace o mRNA. Z tym ze mRNA odkryto w 1961, w czasie największego kryzysu w medycynie-, gdy na jaw wyszły fatalne skutki Talidomidu. Produkowany na rynek światowy od 1957 Talidomid (Thalidomide, Contergan) przez Chemie Grünenthal wszedł w użycie w 46 krajach oprócz Ameryki, którą uratowała urzędniczka FDA, Frances Oldham Kelsey, mimo nacisków wielkiej firmy. Uhonorowana została przez John F. Kennedy i nazwano jej imieniem planetoidę. Talidomid był podawany kobietom w ciąży dla złagodzenia objawów i uspokojenie i powodował rodzenie się dzieci bez nóg i rąk, także z wewnętrznymi szkodami. Lek ten został wycofany z rynku w 1962 po światowym skandalu, ofiar było ponad 10 000, z tym że w 2019 były wstępne badania czy może być stosowany przeciw Covid 19.
Wracając do argumentów o obecnej szczepionce, nie ma otwartego dialogu naukowego, co do bezpieczeństwa na długą metę. Media głównego nurtu popularyzują szczepionki np. przez pokazówki z celebrytami. Na portalu wRealu24 często występują naukowcy przeciwni szczepieniom, z tym że ten portal jest często blokowany. Na łamach pressmania.pl (6/1/21) cytowany jest Prof. zw. dr hab. Roman Zieliński: „Tym samym twierdzenie, że (cyt. Dr hab. n. med. Anna Wójcicka) jest to zupełnie inny materiał genetyczny (RNA w szczepionce), niż my mamy – i nie może się połączyć z naszym materiałem genetycznym” nie jest prawdziwe. Kwasy RNA i DNA są podobne pod względem budowy i funkcji, mają wspólne pochodzenie ewolucyjne, oba występują zarówno w jądrze jak i cytoplazmie (choć w różnych ilościach, z przewagą DNA w jądrze). Wreszcie, przepływ informacji genetycznej pomiędzy RNA i DNA może zachodzić w obu kierunkach, co stwarza potencjalne możliwości przekopiowania konstruktu RNA na DNA, a to otwiera drogę do inkorporacji informacji zawartej w konstrukcie do naszego materiału genetycznego”.
Wskazuje to na możliwość genetycznej modyfikacji rodzaju ludzkiego!
Krzysztof Jastrzembski, Londyn
