Przed warszawskimi ambasadami USA i Kanady zawisły tęczowe flagi. Jest to wyraz poparcia ambasadorów dla tęczowej rewolucji w Polsce i jej postulatów. Obywatele Polscy mają pełne prawo do wpływania swoją aktywnością na sytuacje w Polsce. Ambasadorzy takiego prawa nie mają. Ingerowanie przedstawicieli obcego państwa w życie polityczne Polski jest naruszeniem suwerenności naszego kraju i powinno być przez polskie państwo zwalczane – niezależnie od tego, za jaką opcją polityczną opowiadają się obcy dyplomaci. Po doświadczeniach Polski przedrozbiorowej wszelka aktywność obcych dyplomatów jest z zasady niedopuszczalna. Tak jak Polska nie ingeruje w życie polityczne innych krajów, tak i te inne kraje nie powinny ingerować w życie polityczne Polski.
Ingerencje ambasady USA w życie polityczne Polski podważają wiarę Polaków w sojusz z USA. Po ekscesach amerykańskiego ambasadora widać, że dla USA Polska się nie liczy. Zapewne, kiedy Rosja zaatakuje Polskę pod pretekstem obrony praw tęczowych czy Żydów to armia amerykańska stacjonująca w Polsce nie będzie wspierać Polaków, tylko opowie się za rosyjskim agresorem. Warto przypomnieć, że Rosja zaatakowała Polskę i dokonała rozbioru naszego kraju pod pretekstem obrony praw mniejszości religijnych – dziś takim doskonałym pretekstem będzie obrona praw Żydów i osób LGBT.
Flagi na warszawskich ambasadach USA czy Kanady zawisły z okazji Międzynarodowego Dnia Przeciw Homofobii, Bifobii i Transfobii. Z tej też okazji 48 ambasadorów i przedstawicieli organizacji międzynarodowych w Polsce opublikowało list otwarty z poparciem dla społeczności LGBTI, czyli z poparciem dla postulatów tęczowej rewolucji. Takie głupie listy obcy dyplomaci podpisują od 2012 roku – jest to ordynarne ingerowanie obcych dyplomatów życie polityczne w Polsce. Treść tegorocznego listu jest właściwie identyczna z treścią listów w latach poprzednich.
W liście tym można przeczytać, że „z okazji Międzynarodowego Dnia Przeciw Homofobii, Bifobii i Transfobii (IDAHOT) chcemy wyrazić nasze poparcie dla starań o uświadamianie opinii publicznej w kwestii problemów, jakie dotykają społeczność gejów, lesbijek, osób biseksualnych, transpłciowych i interpłciowych (LGBTI) oraz innych mniejszości w Polsce”.
Ambasadorzy wyrazili uznanie dla tęczowej aktywności nie tylko w Warszawie, ale i „w innych miastach Polski – w Białymstoku, Bydgoszczy, Częstochowie, Gdyni, Gnieźnie, Gorzowie Wielkopolskim, Kaliszu, Katowicach, Kielcach, Koninie, Koszalinie, Krakowie, Lublinie, Łodzi, Olsztynie, Opolu, Pile, Płocku, Poznaniu, Radomsku, Rzeszowie, Szczecinie, Toruniu, Trójmieście, Warszawie, Włocławku, Wrocławiu i Zielonej Górze”. Wszędzie tam przyjezdni geje z Warszawy i z zagranicy organizowali tęczowe parady.
Według ambasadorów wspieranie tęczowej rewolucji wynika z popierania praw człowieka. Wbrew insynuacjom ambasadorów nikt w Polsce praw gejów nie łamie i nie ma strukturalnego problemu przemocy wobec osób z problemami seksualnymi. List ambasadorów można potraktować jak insynuacje, szkalowanie Polski, pomawianie Polaków, że nasi rodacy dyskryminują osoby z problemami seksualnymi i stosują wobec nich przemoc.
W swoim odrażającym liści ambasadorzy wyrazili uznanie „dla ciężkiej pracy społeczności LGBTI i innych społeczności w Polsce i na całym świecie, jak również dla pracy wszystkich ludzi, których celem jest zapewnienie przestrzegania praw osób LGBTI oraz innych osób stojących przed podobnymi wyzwaniami, a także zapobieganie dyskryminacji, w szczególności tej motywowanej orientacją seksualną czy tożsamością płciową. Prawa człowieka są uniwersalne i wszyscy, w tym osoby LGBTI, mają prawo w pełni z nich korzystać. Jest to kwestia, którą wszyscy powinni wspierać”.
Antypolski list popierający tęczową rewolucję popisali:
Jako członkowie trójki koordynatorów:
- J.E. Luc Jacobs, Ambasador Królestwa Belgii, koordynator listu 2020 r.
- J.E. Ole Toft, Ambasador Królestwa Danii, koordynator 2021 r.
- B. Bix Aliu, Chargé d’affaires a.i., Ambasada Stanów Zjednoczonych Ameryki, koordynator listu 2022 r.
Jako sygnatariusze:
- J.E. Ana María Ramírez, Ambasador Republiki Argentyny
- J.E. Lloyd Brodrick, Ambasador Australii
- J.E. Werner Almhofer, Ambasador Austrii
- J.E. Julio Bravo Iubini, Ambasador Chile
- J.E. Tomislav Vidošević, Ambasador Republiki Chorwacji
- Georgios Georgiou, Chargé d’affaires, Ambasada Republiki Cypryjskiej
- Robert Markić, Charge d’affaires a.i., Ambasada Czarnogóry
- J.E. Ivan Jestřáb, Ambasador Republiki Czeskiej
- Iván Garces Burbano, Chargé d’affaires, Ambasada Ekwadoru
- J.E. Martin Roger, Ambasador Republiki Estońskiej
- J.E. Juha Ottman, Ambasador Finlandii
- J.E. Frédéric Billet, Ambasador Francji
- J.E. Michael-Efstratios C. Daratzikis, Ambasador Republiki Grecji
- J.E. Francisco Javier Sanabria Valderrama, Ambasador Królestwa Hiszpanii
- J.E. Daphne Bergsma, Ambasador Królestwa Niderlandów
- J.E. Emer O’Connell, Ambasador Irlandii
- J.E. María Erla Marelsdóttir, Ambasador Islandii
- Tal Ben-Ari Yaalon, Chargé d’affaires, Ambasada Izraela
- J.E. Leslie Scanlon, Ambasador Kanady
- J.E. Eduardas Borisovas, Ambasador Republiki Litewskiej
- J.E. Paul Schmit, Ambasador Wielkiego Księstwa Luksemburga
- J.E. Edgars Bondars, Ambasador Republiki Łotewskiej
- J.E. Vasil Panovski, Ambasador Macedonii Północnej
- J.E. John Paul Grech, Ambasador Republiki Malty
- J.E. Arndt Freytag von Loringhoven, Ambasador Niemiec
- J.E. Anders Eide, Ambasador Królestwa Norwegii
- J.E. Mary Thurston, Ambasador Nowej Zelandii
- J.E. Luís Cabaço, Ambasador Portugalii
- J.E. Dario Galassi, Ambasador San Marino
- J.E. Nikola Zurovac, Ambasador Republiki Serbii
- J.E. Božena Forštnarič Boroje, Ambasador Słowenii
- J.E. Jürg Burri, Ambasador Szwajcarii
- J.E. Stefan Gullgren, Ambasador Szwecji
- J.E. Andrii Deshchytsia, Ambasador Ukrainy
- J.E. Luis Gómez Urdaneta, Ambasador Boliwariańskiej Republiki Wenezueli
- J.E. Anna Clunes, Ambasador Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej
- J.E. Aldo Amati, Ambasador Włoch
- Thomas Castrel, Przedstawiciel Generalny Rządu Flandrii
- Pascale Delcomminette, Administrator Generalny Wallonie-Bruxelles International, Biuro Walonii-Brukseli w Warszawie
- Matteo Mecacci, Dyrektor ODIHR – Biura Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka OBWE
- Witold Naturski, Pełniący Obowiązki Dyrektora Przedstawicielstwa Komisji Europejskiej w Polsce
- Jacek Safuta, Szef Biura Kontaktowego Parlamentu Europejskiego w Polsce
- Christine Goyer, Przedstawiciel Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców w Polsce
- Thomas E. Garrett, Sekretarz Generalny Wspólnoty Demokracji
- Livia Styp-Rekowska, Szef Misji Międzynarodowej Organizacji ds. Migracji (IOM) w Polsce
Warto przypomnieć, że cele tęczowej rewolucji nie są związane tylko z kwestiami LGBT. W 2019 ambasadorzy 53 krajów (w tym i ambasador USA) popierali postulaty Parady Równości (która z powodu ”covia” nie mogła przejść przez Warszawę ani w 2020, ani w tym roku).
Poparci przez ambasadorów (w tym i ambasadora USA) uczestnicy tęczowej parady żądali „aktywnej polityki antydyskryminacyjnej, dotyczącej wszystkich mniejszości […], wprowadzenia uregulowań prawnych ułatwiających proces medycznego i prawnego potwierdzenia płci osobom transpłciowym, […] rozszerzenie przepisów dotyczących mowy nienawiści o kwestie dotyczące tożsamości płciowej i orientacji seksualnej oraz skuteczne egzekwowanie już istniejących regulacji, […] pełnej równości małżeńskiej z prawem do adopcji z wszystkimi wynikającymi z tego prawami i obowiązkami oraz ustawy regulującej związki niebędące małżeństwami, w tym szczególnie przepisów zapewniających zabezpieczenie wzajemnych zobowiązań”.
Wspierani przez ambasadorów uczestnicy parady domagali się: likwidacji wykluczenia przestrzennego, otwierania i udostępniania „przestrzeni miejskiej społeczeństwu”, „skrócenia procedury wystawiania wiz do Polski, […] ograniczenia biurokracji stosowanej wobec obcokrajowców mieszkających w Polsce, […] poprawienia warunków, w jakich przetrzymywani są azylanci na terenie Polski, […] wprowadzenia do szkół publicznych rzetelnej, nowoczesnej edukacji antydyskryminacyjnej, uczącej otwartości na różnorodność, oraz zajęć z etyki, […] wprowadzenia do wszystkich szkół i przedszkoli rzetelnej, nowoczesnej i neutralnej światopoglądowo edukacji dotyczącej ludzkiej seksualności”.
Uczestnicy parady, z poparciem ambasadorów, opowiadali się za: „wprowadzenia zakazu chowu zwierząt na futro, występów zwierząt w cyrkach, polowań rekreacyjnych, oraz przedmiotowego i okrutnego traktowania zwierząt w chowie przemysłowym”, walki z wewnętrznymi uprzedzeniami w tęczowych środowiskach, niedopuszczanie do mediów przeciwników ideowych, równości „w każdej sferze życia, […] języka pozbawionego seksizmu, wprowadzenia parytetu płci w gremiach kierowniczych, strukturach politycznych oraz w mediach”.
Celem parady równości, wspieranym przez ambasadorów, było „zapewnienia obywatelom i obywatelkom pełni praw reprodukcyjnych w tym: prawa do informacji, edukacji seksualnej, bezpłatnej antykoncepcji (także antykoncepcji awaryjnej) oraz aborcji na żądanie do 12 tygodnia ciąży. […] poszanowania praw pacjenta, ograniczenia stosowania tzw. klauzuli sumienia tak, by jej stosowanie nie odbierało kobietom ich praw, realizacji prawa do godnego porodu, a także polityki wspierającej rodzicielstwo. […] zwiększenia pomocy państwa dla rodzin, w których żyją osoby niepełnosprawne i przywrócenia funduszu alimentacyjnego, […] zaprzestanie niszczenia środowiska, odejście od technologii zatruwających planetę oraz wyzyskiwania słabszych”.
Tęczowa flaga przed ambasadą USA
Tęczowa flaga przed ambasady Kanady
Jan Bodakowski
